Nr 66
Mei 2001
Indeks: |
In this Newsletter we would like to introduce one of our English speaking Hennings and his family. b1.c3.d2.e2.f7.g1. Mark Henning *26-3-1934 has been a member of the Family League since its inception. He and his wife, Sheila, lives in Gardens, Johannesburg. We would have loved to boast a little with his impressive Curriculum Vitae, but it will take up all the space in the Newsletter (plus extra). Therefore, we will only summarize some of the highlights of his history.
“I was born into a family of teachers. My father taught at King Edward VII School for fifty years and my mother taught in the Preparatory School for much of this time. They were highly regarded and lived lives of quality, despite the “genteel poverty” to which Dr Elwyn Davies said teachers were condemned by the salary scales. My father was awarded a gold medal for distinguished service to education.
When I left school, my parents were adamant that their careers were unduly influencing me in my desire to follow a career in teaching. They insisted that I study for a B.Com. with a view to accountancy. I had no idea of, nor interest in, the working of the economy. My studies were abysmal and my parents allowed me to switch to teaching. My young brother also later became a school principal.
My career has been unusual in that, apart from my first post (at King Edward VII
Preparatory School), and my return to teaching at Northview High School after I
had been a lecturer at the Johannesburg College of Education, I have always been
“headhunted” or approached to take up positions.
Growing up in the enviroment of a school famous for sport, and having some
talent for games, I was deeply involved both in playing and in administration. I
represented the province at first class level in both cricket and hockey. In
cricket administration, in particular, I was fortunate to be involved in the
early initiatives to normalise the sport, a time recorded by André Odendaal in
his book, “Cricket in Isolation: The Politics of Race and Cricket in South
Africa”. In his concluding analysis, Odendaal wrote, “The first
members of the SACA hierarchy to make a stand on principle were cricketers like
Ali Bacher, Denis Gamsy, Eddie Barlow and the Pollock brothers. They were
followed down the years by
other leading South African players. Administrators like Joe Pamensky,
the late Wally Hammond and Mark Henning followed the Bachers. It is these
comparatively young men who must lead in the future together with Sacboc's
former non-racial leadership core. They have done all that could be expected of
them and they are sensitive to the issues at stake”
Far more important than the normalising of cricket were the happenings in education. In 1976 was
the year of the uprising against apartheid in education, and as vice-chairman of
the RMC and Headmaster of St Stithians College I was closely involved in the
changes that were to sweep education. I became more and more involved with
authorities, and this together with my membership of the JMB over many years,
led to an ever greater involvement in policy matters.
In 1988 I was approached to resign from the Headmastership of St Stithians
College to expand the activities of the old Association of Private Schools into
the Independent Schools' Council.
I have, from 1976, been the convener of the Joint Liaison Committee, a loose
association of bodies representing independent schools. For many years only the
Catholic Institute of Education, the South African Board of Jewish Education and
the ISC were involved, but in recent years the South African Association of
Muslim Schools and NDEC, a group representing inner-city schools, have joined. A
new group representing the schools of Tomorrow Christian schools is currently
joining. When nominations were invited for representation on the Hunter
Committee, I had the singular honour of having my name put forward by the ISC,
the Jewish Board and the Muslim Association.
This involvement, together with the responsibility of having to prepare the
ISC's position on the funding of schools, has also led me to negotiations at the
highest level. Here my suggestion for a system of differentiated subsidy, aimed
at meeting the complicated requirements for equity and redress, seems to be
meeting with some support.
As Headmaster of St Stitians College I became involved with the program that
provided enrichment to the Growing Children's Potential Trust(GCP). In 1988 I
became the Chairman and have been in that position ever since. In 1996 President
Mandela presented a trophy at the annual Education Africa awards banquet to the
GCP for its work in education.
Sedert die Henning Webblad op 28 Junie 1997
op Internet tot stand gekom het, het hierdie webblad van krag tot krag gegaan.
Afgesien van die feit dat mense van oor die hele wêreld kennis neem van die
trotse geskiedenis van die Henning familie, lê die grootste voordeel in die
feit dat talle Hennings, met wie ons voorheen geen kontak gehad het nie, nou van
die Familiebond kennis neem en hul familie se besonderhede vir ons aanstuur.
Talle mense wat nie so gelukkig was om 'n Familiekroniek te kon bekom nie, kan
ook nou, deur middel van die webblad insae kry in hul afkoms en geskiedenis.
Gedurende die jaar 2000 het 104 248 persone van oor die hele wêreld besoek by
die Henning Webblad afgelê — 'n gemiddeld van 285 per dag. Die meeste het wel
net gekyk waaroor die blad gaan, want dit blyk dat slegs 13 566 werklik met
aandag na die gegewens gekyk en daardeur geblaai en gegewens afgetrek
het. Dit is 'n gemiddeld van 37 per dag vir 366 dae van die jaar, wat
indrukwekkend is.
Hoewel die oorgrote meerderheid van die mense wat na ons webblad gekyk het,
Suid-Afrikaners was, het mense van die volgende lande ook daarna gekyk:
Argentinië |
Denemarke |
Ivoorkus |
Oostenryk |
KRYGSGESKIEDENIS VAN DIE HENNINGS
Hoofstuk 14 van die Henning Familiekroniek
handel oor die krygsgeskiedenis van die Henning families. Hierdie hoofstuk is
oor die afgelope jaar tot so 'n mate bygewerk dat dit nou as 'n afsonderlike
publikasie met die titel So het hulle Gedien. Krygsgeskiedenis van die
Henning Familie vrygestel is.
'n Beperkte getal netjies gebinde boekies op hoë kwaliteit glanspapier, en wat
84 bladsye beslaan, is gedruk. Die boekie dek al die oorloë in Suid-Afrika
waaraan Hennings deelgeneem het vanaf die
Eerste Xhosa-oorlog van 1779 tot en met die kaputilasie van die Suid-Afrikaanse
regering in 1994. 231 (twee honderd een-en-dertig) mans, vrouens en kinders word
in die boekie behandel.
Die boekie is beskikbaar teen R50.00 per eksemplaar, plus R4.00 posgeld en
verpakking per gewone pos of R12.00
per geregistreerde pos. Die boekie kan bestel word by: Bondsekretaris, Henning
Familiebond, Posbus 121, Villiersdorp, 6848.
JAN SAREL MARTHINUS HENNING *21-4-1888
Ons was baie gelukkig om onlangs 'n pragtige foto van b6.c4.d1.e5.f4. Jan Sarel Marthinus Henning , gebore 21-4-1888 te kon bekom. Sy seun en kleinseun wat na hom vernoem is, is albei lede van die Familiebond.
Jan Henning is die hoofkarakter in een van die mooiste verhale uit die Tweede
Vryheidsoorlog 1899 — 1902 waarin 'n Henning betrokke was.
Met die uitbreek van die oorlog in Oktober 1899 was hy slegs elf jaar
oud. Sy pa en ouer broer, Willem Frederik, wat slegs veertien jaar oud was, het
by die Rustenburg Kommando aangesluit en onder Veldkornet Eloff gedien.
Jan moes saam met sy ma en die dogters op hul plaas, Kosterfontein (destyds in
die Rustenburg distrik en vandag Koster) agterbly, omdat hy nog te jonk was om
op kommando te gaan. Hulle moes met
die normale plaaswerkies voortgaan. Met
verloop van tyd het die Britse magte met
'n strategie van “Verskroeide Aarde” begin, ingevolge waarvan alle
Boere-plaashuise afgebrand, alle landerye vernietig en alle plaasdiere
doodgemaak of weggevoer is. Alle
vrouens en kinders is in konsentrasiekampe geplaas, waar hulle onder die mees
haglike toestande gekrepeer het.
Toe die Britse magte gedurende 1900 op hul plaas aankom om die
opstal te vernietig en die familielede na die Krugersdorp Konsentrasiekamp weg
te voer, kruip die twaalfjarige Jan in 'n sloot weg. Op 'n stadium het die
kolonne amper bo-oor hom deur die sloot gery, sonder om hom te sien.
Nadat die soldate vertrek het, besef Jan dat hy nie alleen op die plaas sal kan
oorleef nie. Hy begin te voet, net met die klere aan sy lyf, na die Rustenburg
Kommando soek. Uiteindelik kry hy die Kommando en sluit by sy pa en broer aan.
Omdat hulle nie vir hom 'n ryding gehad het nie, hou hy maar aan sy pa se
stiebeuel vas en hardloop oral saam waar die kommando heen beweeg. Mettertyd het
hulle vir hom 'n perd en 'n geweer gekry en hy veg tot aan die einde van die
oorlog saam met sy pa en broer.
Drie van Jan Henning se jonger boeties en sussies is in die Krugersdorp- en
Merebank Konsentrasiekampe oorlede weens die haglike toestande waaronder hulle
aangehou is.
Hierdie is een van die verhale wat in die boekie oor die krygsgeskiedenis van
die Hennings vermeld word. Dit is
verhale soos hierdie wat mens laat besef dat ons Hennings baie het om op trots
te wees.
Since we started with the
Henning Website on Internet, several Hennings who live in the United States of
America contacted us to find out if there was any relationship between them and
the South African Hennings, or made contact out of interest.
Some time ago we received an interesting letter from John Henning, from
Lakefield, Benoni and we quote one section of his letter:
“ In December 2000 we were
fortunate to spend some time overseas in Orlando at Disney Land and then we went
on to New York. We spent a day going to Ellis Island and the Statue of Liberty
and I enclose photographs of what we found on Ellis Island. All immigrants who
came into America over the past years had the opportunity to have their names
inscribed on the American Immigrant Wall of Honor. As you can see there are some
Hennings that have immigrated to America. We only looked at the one panel which
was the names registered before 1993. However, between 1993 and 1998 there were
further names, but unfortunately we were not able to get to that area because
our ferry was departing and it was just about to snow and the girls were very
excited”.
Three photographs of panels can be found on the next page. Not one of these
Henning's, however, emigrated from South Africa.
Dit is algemeen bekend dat die naam Henning in die Noorde van
Duitsland, naby die Denemarke grens, ontstaan het. Dit is sekerlik die rede
waarom die van Henning net so volop in Denemarke is, as wat Botha of Van der
Merwe in Suid-Afrika is.
Verskeie persone het vir ons laat weet van koerant- of tydskrifartikels wat
weens die gebruik van die naam Henning vir ons interessant mag wees. Ongelukkig
is dit, weens die beperkte omvang van ons Nuusbrief en die koste wat daaruit
voortspruit, nie moontlik om alles na ons lede deur te gee nie.
Mauritz Henning van Stilbaai het ons aandag gevestig op 'n interessante artikel
in Fairlady van 26 April 2000 wat handel oor die Henningsvaer waterweë in
Noorweë, wat die Venisië van
Lofoten genoem word. Lofoten is 'n
groep Noorweegse eilande in die Poolsirkel. Ons plaas interessantheidshalwe twee
foto's.
In Time Magazine van 11 September 2000 verskyn die volgende interessante kort nuusartikel:
Halle. Three neo-Nazis were convicted of murder and sentenced to lengthy jail terms for the fatal beating of a Mocambican-born man. A state court in Eastern Germany handed down the maximum life sentence to 24-years old Enrico Hilprecht and 9-year terms to his 16-year-old co-defendants. Judge Albrecht Henning said the court came to the conclusion that the three killed Alberto Adriano solely because of the colour of his skin. The violence of the attack caused a wave of revulsion in Germany, with calls from the public and politicians to act decisively against neo-Nazi groups.
'N HENNING MEDIESE SENTRUM IN BLOEMFONTEIN
Die Medi Inn Centre Mediese en Sakesentrum het onlangs in Bloemfontein, op die hoek van Falckstraat en Harveyweg, geopen. Bykans alle mediese professies word reeds in die sentrum verteenwoordig en verdere uitbreidings word reeds beplan. Die ontwikkelaar is b6.c1.d3.e5.f3.g9.h1. Dr Pieter Hendrik Henning, 'n Algemene Praktisyn wie se spreekkamers aanvanklik in 'n ou huis op die perseel gevestig was.
|
Pieter Hendrik Henning is die oudste seun van Barend Jacobus Henning en sy vrou
Johanna Jacoba Catharina (gebore Rautenbach). Sy pa is een van die Hennings wat
in Argentinië gebore is, maar wat gedurende 1938 na Suid-Afrika teruggekeer
het. Pieter is in Welkom gebore. Hy het aan die Hoërskool Hentie Cilliers in
Virginia gematrikuleer. Daarna studeer hy aan die Vrystaatse Universiteit.
Terwyl hy Nasionale Diensplig doen as 'n geneesheer by 3 Militêre Hospitaal in
Bloemfontein koop hy 'n huis in Harveyweg vir die oprigting van sy praktyk. Dit
is die huis wat moes plek maak vir hierdie pragtige en prestiguese mediese
sentrum.
Pieter Henning en sy vrou Riekie
het twee dogters, Jolandie en Mariska. Ons sal hulle nog moet werf om by die
Familiebond aan te sluit en om hul gesin se volledige genealogiese besonderhede
in die Familiekroniek op te neem.
Baie dankie aan al ons lede wat oor die afgelope drie maande hulle ledegelde aangestuur het. Diegene wat nog nie so ver gekom het nie — ons sal graag binnekort van julle wil hoor.